Ik ben denk ik niet de enige die onnodig emotionele waarde hecht aan (bijna) al mijn kledingstukken en spullen. Ik kan je van allen het moment van aankoop vertellen, de reden van de koop, en ook wanneer de hoogtijdagen van het kledingstuk waren of zijn. Mijn broek vandaag bijvoorbeeld heb ik vorig jaar gekocht tijdens Melt! Festival. We waren gaan winkelen omdat het maar bleef regenen. Ik wilde zo’n kleurrijke flodderbroek om in te reizen. En dat waren ook inderdaad de hoogtijdagen van m’n broek, backpackend door Azië. M’n favoriete trui heb ik acht jaar geleden gekocht bij een sport winkel omdat ik een warme chill trui wilde. De hoogtijdagen van dit ding zijn dus ook alle koude chill- en studiedagen die er zijn (en dat zijn er veel geweest de afgelopen acht jaar). Ik ben aan deze trui en broek behoorlijk gehecht, ze hebben zelfs het ‘1-koffer’ criterium gehaald. Maar wat is er gebeurd met al die andere spullen die dat niet hebben waar ik net zo’n goede band mee had?
Toen ik het plan om een jaar weg te gaan aankondigde aan m’n ouders vertelde was één van de eerste dingen die ze zeiden: “Leuk, maar je gaat niet al je troep bij ons opslaan he?”. Na wat onderhandelingen mocht ik zes verhuisdozen opslaan. Zes. Dat is NIKS kan ik je zeggen als je je hele leven moet inpakken. Wat speuren op het internet vertelde mij dat een opslag-box in Amsterdam Zuid-Oost toch niet echt verantwoord kon worden, de waarde van de box huren was meer dan al mijn spullen opnieuw op Marktplaats vinden. Na die ene koffer en de zes dozen gevuld te hebben had ik dus nog 3/4e huis over aan spullen en kleren. Wat te doen?
Verkopen, ruilen & weggeven. Als gierige Hollander/arme student heb ik uiteraard eerst geprobeerd zo veel mogelijk op Marktplaats en Facebook te zetten. Helaas komt daar nog al veel werk bij kijken (‘kan ik komen passen woensdagmiddag ergens tussen 1 en 5? Ik laat je wel weten als ik er aan kom’), en levert het niet zo heel veel op. Mijn aller-allerliefst truitje van de Zara die al jaren één van m’n lievelings is, is toch niet zo gek veel waard op het wereld wijde web. Deze missie was dus vrij snel over.. Ruilen was al een stuk handiger. Aangezien ik de laatste paar maanden een vrij strikte er komt hier niks de deur meer in want ik ga toch weg policy had, had ik vooral diensten nodig. Wil jij deze tas hebben in ruil voor en middagje verhuizen? Done deal! En dan was er vooral het weggeven.. Ik heb voor heel veel spullen een liefdevol huisje uitgezocht. Dat ene vriendinnetje dat altijd al jaloers naar m’n sollicitatie-jurkje keek heeft hem nu in de kast hangen. En een mevrouw die heel graag m’n twee afgeragde Billy-kasten wilde zei dat haar dochter hier immens blij mee ging zijn: ze had nu eindelijk een kast voor al haar boeken!
Hopelijk hebben deze spullen nu een nieuwe emotionele waarde voor mijn vrienden, die elke keer dat ze mijn broek/tas/jas/shirt dragen denken aan hoe zij dit kledingstuk gekregen hebben… En zo niet, dan eis ik het allemaal weer terug over een jaar 
The post De emotionele waarde van spullen appeared first on .